Na czym polega stabilizacja gruntu?

Stabilizacja gruntu to proces polegający na zmianie właściwości gruntu, dzięki któremu można poprawić jego nośność, zagęszczenie, strukturę, czy np. ograniczyć przepuszczalność wody. Ulepszanie gruntów spoiwami metodą in situ ma szerokie zastosowanie zarówno w budownictwie drogowym jak i kubaturowym. Dobór odpowiedniego spoiwa dokonuje się w oparciu o właściwości danego gruntu i wymagań projektowych.

Stabilizacja gruntu cementem

Stabilizacja gruntu cementem polega na dodaniu do gruntu określonej ilości cementu (max 10%), który reaguje z wodą zawartą w gruncie, tworząc jednolitą warstwę o określonej klasie wytrzymałości. Stosując tę metodę stabilizacji gruntu, należy wymieszać cement z gruntem na odpowiedniej głębokości, a następnie powstałą mieszankę zagęścić i wyprofilować do wymaganych rzędnych projektowych.

Stabilizacja gruntu spoiwem i wapnem

Przy gruntach spoistych o dużym uplastycznieniu i wilgotności stosuje się wapno palone, bądź spoiwa popiołowe. W wyniku tego procesu grunt ulega osuszeniu i scaleniu, uzyskując odpowiednią nośność. Dodatkowo wapno obniża zawartość części organicznych w mieszance. Zakres prac jest analogiczny jak przy stabilizacji cementem.

Stabilizacja hydrofobowa i z dodatkiem jonowymiennym

Stabilizacja hydrofobowa to metoda polegająca na odpowiedniej modyfikacji gruntu, w efekcie której dochodzi do ustania procesów podciągania kapilarnego wody do wnętrza warstwy.

Stabilizacja z dodatkiem jonowymiennym wraz z cementem CEM I powoduje cały szereg złożonych reakcji chemicznych, m.in. przyśpiesza oraz aktywizuje proces krystalizacji poprzez formowanie długich, igłowych połączeń krystalicznych w wiązaniach cementowych, modyfikując tym samym w sposób naturalny właściwości cementu.

Obie metody stabilizacji są stosunkowo nowymi rozwiązaniami w zakresie wzmacniania gruntów, ale zyskują z roku na rok na popularności.